Δεν έχουμε ελαφρυντικά
Στο τέλος του Μαΐου μάθαμε ότι μία έγκυος ελεφαντίνα σκοτώθηκε από ένα φρούτο που περιείχε εκρηκτικά. Η ελεφαντίνα περιφερόταν για ημέρες, τραυματισμένη και χωρίς να μπορεί να φάει, μέχρι που τελικά πέθανε όπως και το έμβρυό της. Η αστυνομία συνέλαβε έναν ύποπτο για το έγκλημα και αναζητά άλλους δύο.
Το φαινόμενο τέτοιων θανατηφόρων δολωμάτων είναι συχνό στην Ινδία, όπως και οι θάνατοι ελεφάντων από δολώματα ή ηλεκτροφόρα σύρματα.
Το γεγονός δημιούργησε ένα μεγάλο φάσμα αντιδράσεων σε όλον τον κόσμο: από θλίψη μέχρι οργή για τους ανθρώπους που έβλαψαν ένα αθώο ζώο. Κοινή συνισταμένη όλων η αντίθεση προς την πράξη. Ο Ratan N. Tata, επιχειρηματίας και ανθρωπιστής, έγραψε στο Twitter:
«Θλίβομαι και σοκάρομαι που μαθαίνω ότι μια ομάδα ανθρώπων προκάλεσε τον θάνατο μίας αθώας, ήμερης, εγκύου ελεφαντίνας ταΐζοντάς την έναν ανανά που περιείχε εκρηκτικά.
Αυτές οι εγκληματικές πράξεις απέναντι σε αθώα ζώα δεν διαφέρουν από πράξεις προμελετημένου φόνου ανθρώπων.
Η δικαιοσύνη πρέπει να λάμψει.»
Τα σχόλια και άλλων ανθρώπων είναι στο ίδιο πνεύμα. Ο Virat Kohli, πρωταθλητής του κρίκετ και αρχηγός της Εθνικής Ομάδας Κρίκετ της Ινδίας, χαρακτήρισε την πράξη ως «πράξη δειλών».
Οι λέξεις που συστηματικά επαναλαμβάνονται από όσους παίρνουν θέση για το θέμα είναι οι ακόλουθες.
- Αθώο ζώο
- Προμελετημένη πράξη
- Πράξη δειλών ανθρώπων
- Έγκλημα
- Δικαιοσύνη
Όσο η δημόσια κατακραυγή αυξανόταν, άρχισαν να απαγγέλλονται κατηγορίες προς διάφορες θρησκευτικές ή πολιτικές ομάδες, με κάθε άνθρωπο να προσπαθεί να συνδέσει το έγκλημα με «άλλους», διαφορετικούς από αυτόν, ανθρώπους.
Είναι σαφές ότι κανένας άνθρωπος δεν θεωρεί δίκαιο ή «ανθρώπινο» αυτό που συνέβη στην ελεφαντίνα.
Αυτό είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτούμε πόσο δίκαιο ή «ανθρώπινο» είναι αυτό που συμβαίνει σε όλα τα ζώα τα οποία χρησιμοποιούμε για φαγητό, ένδυση, ή άλλους σκοπούς. Είναι ζώα αθώα (δεν έχουν κάνει κάποιο έγκλημα), είναι ζώα που προμελετημένα φέρνουμε στη ζωή για να τα σκοτώσουμε, και προμελετημένα τα σκοτώνουμε.
Σε τι διαφέρουμε λοιπόν όλοι εμείς, σήμερα, που προμελετημένα σκοτώνουμε 3 δισεκατομμύρια ζώα την ημέρα για σκοπούς που μπορούν να καλυφθούν και χωρίς την χρήση ζώων;
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η απάντηση είναι ότι εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν διαφέρουμε σε τίποτα από την ομάδα των τριών Ινδών που έβαλε εκρηκτικά στον ανανά. Αν κάποιος θέλει να βρει διαφορές, τότε αυτές μάλλον είναι οι ακόλουθες:
- το επίπεδο διαβίωσης των Ινδών είναι πολύ χαμηλότερο από το δικό μας,
- οι δυσκολίες στην κάλυψη καθημερινών αναγκών (θερμίδων, στέγης, υγείας) είναι μεγαλύτερες από του μέσου δυτικού ανθρώπου, και
- οι Ινδοί χωρικοί και οι ελέφαντες βρίσκονται σε μία σχέση ανταγωνισμού για την επιβίωσή τους διότι οι ελέφαντες τρώνε τις σοδειές που προορίζονται για τροφή ή εισόδημα των ανθρώπων.
Με άλλα λόγια, και οι τρεις παραπάνω διαφορές μπορούν να προσφέρουν ελαφρυντικά στους τρεις Ινδούς για την πράξη τους. Από την άλλη οι τρεις παραπάνω διαφορές υποδεικνύουν ότι ο μέσος δυτικός άνθρωπος μάλλον δεν έχει ελαφρυντικά για την θανάτωση 3 δισεκατομμυρίων ζώων την ημέρα. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η γευστική απόλαυση και η συνήθεια αποτελούν ελαφρυντικά, αλλά δύσκολα θα συμφωνήσει κανείς (ακόμα και με τον ίδιο του τον υπόλοιπο μισό εαυτό) ότι η γευστική απόλαυση και η συνήθεια αποτελούν ικανοποιητικό ή σοβαρό λόγο για να αφαιρέσεις μία ζωή - είτε ενός σκύλου στην Κίνα, είτε ενός αρνιού στην Ελλάδα.
Είναι εύκολο επίσης να συμφωνήσει κανείς ότι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν υφίσταται ανταγωνισμός για την επιβίωσή μας που να μας εξωθεί στο να βάζουμε τη ζωή ενός ζώου σε δεύτερη μοίρα.
Και όμως, συλλογικά αφαιρούμε όχι μία, αλλά τρία δισεκατομμύρια ζωές την ημέρα. Αν συνυπολογίσουμε τον αριθμό των θαλασσίων ζώων ο αριθμός είναι μεγαλύτερος.
Πράγματι, η δικαιοσύνη πρέπει να λάμψει. Πρέπει κάποτε να σταματήσουμε να θλιβόμαστε ή και να θυμώνουμε με τις πράξεις των άλλων (Κινέζων, Ινδών, Ιαπώνων, μουσουλμάνων, εβραίων, κ.ά.) και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι περισσότερες δικές μας καθημερινές πράξεις απέναντι στα ζώα δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό. Και να ξεκινήσουμε να τις αλλάζουμε.
Ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο εύκολο να είναι κανείς vegan όσο σήμερα. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχαν τόσοι γιατροί και παγκόσμιοι οργανισμοί που να υποστηρίζουν την στροφή προς την φυτοφαγική διατροφή. Ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο επιτακτική η ανάγκη να δράσουμε άμεσα και έντονα για να σώσουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί.
Είναι ώρα, λοιπόν. Δεν έχουμε ελαφρυντικά.
© Vegan Times 10-06-2020