Ένα βράδυ συνειδητοποίησα ότι δίνω στο παιδί μου να φάει τους φίλους του. Χωρίς καν να το ξέρει....
Τα ζωάκια που αγκάλιαζε για να κοιμηθεί γλυκά, την επόμενη μέρα τα έβρισκε στο πιάτο της.
Τα ζωάκια που βλέπαμε σε βιβλία, βίντεο και φωτογραφίες, τα ζωάκια που χαϊδεύαμε και φροντίζαμε, σε λίγες ώρες ήταν ο "αιμικός της σίδηρος"..
Χωρίς καν να το ξέρει.....
Το γάλα που έπινε γεμάτο στοργή και ανακούφιση από το στήθος μου, μου έφερνε στο μυαλό μιαν άλλη μάνα και ένα άλλο μωρό που δεν είχαν την ευκαιρία να θηλάσουν και να ζήσουν σαν οικογένεια.
Είχα το μωρό μου στην αγκαλιά μου και το μωρό μιας άλλης μάνας στο πιάτο μου...
Είχα το γάλα του παιδιού μου στο στήθος μου και το γάλα ενός άλλου μωρού στο ποτήρι μου...
Όπως όταν στα 18 μου φόρεσα γυαλιά μυωπίας και τότε είδα για πρώτη φορά τα φύλλα των δέντρων από μακριά, ενώ μέχρι τότε η πραγματικότητα μου ήταν σαν παιδική ζωγραφιά, ένα πράσινο συμπαγές σχήμα με έναν καφέ κορμό. Αυτό ήξερα για φυσιολογικό. Δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότι μπορεί να μοιάζει διαφορετικά ένα δέντρο!
Κι όμως!
Και το δέντρο μπορεί να μοιάζει διαφορετικά, και η ζωή το ίδιο!
© Ροζαλία Γιαννούλου & Vegan Times 23-11-2021
Πηγές:
- Πηγή κύριας εικόνας: © Peppa Pig