Γνωριμία με τον αστακό
Ένας αστακός μοιράζεται τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του.
Βρισκόμαστε σε μια ιχθυαγορά του δυτικού κόσμου όπου ανέμελοι άνθρωποι συναντιούνται και επικοινωνούν, τρώνε, πίνουν, αγοράζουν ζώα (νεκρά ή ζωντανά), και αποχαιρετίζονται για να συνεχίσουν τη ρουτίνα τους και να επιδιώξουν τις φιλοδοξίες τους.
Πολλά ζώα του νερού με κοινό χαρακτηριστικό μας την αδυναμία παραγωγής ήχων ικανών να φτάσουν στα αυτιά των ανθρώπων, βρισκόμαστε παγιδευμένα σε ενυδρεία-φυλακές.
Άλλα είδη ζώων που οι γευστικές τους ιδιότητες δεν αλλοιώνονται μετά θάνατον, έχουν ήδη πεθάνει από ασφυξία (κατά βάση) και κείτονται στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Η αξία τους, όπως και η δική μας, είναι γραμμένη σε λευκά ταμπελάκια σε περίοπτη θέση γύρω μας.
Έχω υποστεί σοκ, είμαι αποπροσανατολισμένος, πεινασμένος και επιθετικός προς τους ομοίους μου. Οι δαγκάνες μου είναι ασφαλισμένες και δεν μπορώ να αμυνθώ ή να επιτεθώ. Είμαστε πολλοί. Ποδοπατώ και με ποδοπατούν στην προσπάθειά μας να δραπετεύσουμε για να επανέλθουμε στη ζωή που μας ανήκει.
Όλοι οι αιχμάλωτοι είμαστε περίπου δεκαπεντάχρονα και ζυγίζουμε 1-1,5 κιλά ο καθένας. Δεν βλέπω να υπάρχουν γηραιότεροι. Θα τους καταλάβαινα από το μέγεθος. Πριν μας αιχμαλωτίσουν ζούσαμε όλοι ελεύθεροι στον βυθό της θάλασσας, ο κάθε ένας στο σπίτι του, με τους δικούς του φίλους και τα λημέρια του. Πριν από λίγες ημέρες μπήκα σε μια φωλιά που είχε φαγητό και φαινόταν να παρέχει προστασία και δεν ξαναβγήκα. Η φωλιά αυτή ανασύρθηκε στην επιφάνεια του νερού. Το φως με τύφλωσε για λίγο, η καρδιά μου πήγε να σπάσει.
Στον βυθό ήμουν δυνατός και χαρούμενος. Μου άρεσε πολύ να πηδάω από τα ψηλά μέρη και να προσγειώνομαι στα χαμηλότερα χρησιμοποιώντας τις δαγκάνες μου σαν πτερύγια ισορροπίας ώστε να μην καταλήξω ανάσκελα – θανατηφόρα φάση. Μου άρεσε επίσης όταν εκείνο το κορίτσι με πλησίασε και με διάλεξε για ταίρι της στέλνοντάς μου υγρά του σώματός της. Μπήκαμε στην σπηλιά και την περίμενα να βγάλει την στολή της για να την πάρω αγκαλιά, να ενωθούμε και να την προστατεύσω μερικές ημέρες έως ότου ξαναδημιουργήσει νέα στολή για τον εαυτό της και τα παιδιά μας. Μερικές ημέρες μετά με άφησε κι έφυγε, ή την άφησα εγώ (δεν είμαι σίγουρος) και ξαναβρέθηκα στην παλιά μου ζωή.
Υπάρχει μια ηρεμία στον βυθό της θάλασσας. Μια ησυχία που με κάνει να αισθάνομαι (ναι καλά άκουσες: αισθάνομαι!) ασφάλεια. Αναγνωρίζω τους απειλητικούς ήχους των ψαριών και των ζώων που θέλουν να μου επιτεθούν και προστατεύω τον εαυτό μου. Εδώ που βρίσκομαι δεν έχει άμμο και βράχια με φυτά και κρυψώνες και οι θόρυβοι της αγοράς είναι οξείς και διαπεραστικοί. Φοβάμαι και πεινάω πολύ.
_
Ο Αστακός είναι ένας σύγχρονος μάρτυρας που αιχμαλωτίζεται στο φυσικό του περιβάλλον1 και ολοκληρώνει το ταξίδι του στη ζωή στην κατσαρόλα των ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι έχουν αναπτύξει τεχνικές και μοιράζονται μεταξύ τους συμβουλές για το πώς να μην μπορεί να διαμαρτύρεται κατά το βασανιστήριο του βρασμού και να μην χύνεται το κρέας του από το κορμί του στο νερό της κατσαρόλας.
Ερευνητές από το London School of Economics αφιέρωσαν χρόνο από την ζωή τους για να διερευνήσουν εάν ο αστακός και άλλα οστρακόδερμα της οικογένειας έχουν αισθήσεις ώστε κάποια στιγμή να απαγορευτεί ο βρασμός στην Μεγάλη Βρετανία και να προαχθούν άλλοι τρόποι θανάτωσης λιγότερο επώδυνοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν συμβεί αυτό θα νιώσουν περισσότερο φιλεύσπλαχνοι και πολιτισμένοι. Εμείς οι vegan θα πούμε άλλη μια φορά ότι δεν είναι ηθικά σωστό να προκαλούμε τον θάνατο εφόσον μπορούμε να τον αποφύγουμε.
© Vegan Times 28-03-2022
1 Η εκτροφή του είναι ασύμφορη δεδομένου ότι χρειάζεται 8-10 έτη για να φτάσει 1 κιλό βάρους.
Ακολουθήστε την Vegan Times στο Google News
Πηγές:
- Πηγή κύριας εικόνας: grfx4 | Pixabay
- Jonathan, B. et al. (2021) Review of the Evidence of Sentience in Cephalopod Molluscs and Decapod Crustaceans. London School of Economics and Political Science. (Accessed: 18 March 2022)
