Τί θα ήθελα να ξέρω όταν ξεκίνησα ιππασία στα 5 μου;

Τα άλογα που είναι στον ιππικό όμιλο έχουν οικογένεια;

Τα άλογα που είναι στον ιππικό όμιλο δεν έχουν πια οικογένεια γιατί οι άνθρωποι τους χώρισαν για να κάνουν ιππασία.

Τα άλογα πηγαίνουν στους ιππικούς ομίλους από πολύ μικρή ηλικία, όταν δηλαδή είναι ακόμα μωρά. Τα μωρά άλογα τα λέμε πουλάρια. Κάποιος ξένος αρπάζει το αλογάκι από την μαμά του όταν είναι ακόμα 6 μηνών περίπου και το βάζει σε ένα σκοτεινό κουτί, το οποίο το μεταφέρει στον ιππικό όμιλο με ένα φορτηγό.

Το μικρό άλογο κλαίει και ψάχνει την μαμά του και φοβάται και δεν ξέρει τί μπορεί να του συμβεί -- και η μαμά του κλαίει και αυτή που έχασε το μωρό της. Το μικρό αλογάκι όταν είναι μαζί με τη μαμά του μαθαίνει τον κόσμο, μαθαίνει δηλαδή να εξερευνά, να φροντίζει τον εαυτό του, να βρίσκει τροφή, και να περπατάει σωστά. Όπως όλα τα μωρά, όπως και εσύ, έχει ανάγκη τη μαμά του για να νιώθει ασφαλές, για να τρώει (να θηλάσει), για να τον/την βοηθάει να ζήσει, και για αυτό δεν είναι καθόλου καλό για το αλογάκι να την αποχωρίζεται.

Τί τα κάνουν τα πουλάρια που είναι τόσο μικρά στον ιππικό όμιλο;

Τα αλογάκια πηγαίνουν από τόσο μικρά στους ιππικούς ομίλους για να τα εκπαιδεύσουν οι προπονητές και να τους μάθουν να είναι υπάκουα. Μόλις αρχίσουν και εμπιστεύονται τον εκπαιδευτή τους, αυτός σιγά-σιγά τα πλησιάζει και τους βάζει γύρω από την μουσούδα ένα σχοινί για να τα κρατάει εκεί παρά τη θέλησή τους. Τότε τα άλογα χτυπάνε με θυμό τα πόδια τους δυνατά στο χώμα. Αλλά ο εκπαιδευτής τα κρατάει σφιχτά γιατί δεν τον νοιάζει ότι πονάνε. Τότε τα τραβάει με το σκοινί για να τα βάλει μέσα στον στίβο της ιππασίας που έχει γύρω γύρω έναν φράχτη για να μην μπορούν να φύγουν.

Μόλις μπουν μέσα, τους φοράει μια βαριά σέλα φτιαγμένη από δέρμα ενός άλλου ζώου στην πλάτη για να αρχίζουν να συνηθίζουν το βάρος που θα έχουν πάνω τους μια ζωή. Μόλις βέβαια νιώσουν τη σέλα τα άλογα αρχίζουν να χοροπηδάνε πάνω κάτω για να την διώξουν από πάνω τους, επειδή τους βαραίνει και τους πονά. Αλλά η σέλα αυτή είναι σφιχτά δεμένη και δεν φεύγει και αυτό αγχώνει τα άλογα.

Για να αρχίσουν να προχωράνε σε κύκλους γύρω από τον άνθρωπο και να μην πηγαίνουν προς όποια κατεύθυνση θέλουν, τα χτυπάνε με ένα μαστίγιο για να πονέσουν και να φοβηθούν ώστε να είναι υπάκουα. Το μαστίγιο πονάει τα άλογα και τα φοβίζει· μα δεν μπορούν να γλιτώσουν όσο και να προσπαθούν, γιατί είναι δεμένα. Όσο περνάει ο καιρός ο εκπαιδευτής χρησιμοποιεί και άλλη βία για να μάθει στα άλογα να περπατάνε γύρω-γύρω στον στίβο κάνοντας συνέχεια κύκλους.

H σέλα είναι σφιχτά δεμένη και δεν φεύγει και αυτό αγχώνει τα άλογα. Πηγή εικόνας: Roger van de Kimmenade | Unsplash.

Αρέσει όμως στα άλογα να περπατάνε συνέχεια σε κύκλους;

Όχι φυσικά. Στα άλογα δεν αρέσει αυτό γιατί είναι από τη φύση τους πολύ δυνατά, γρήγορα, και έξυπνα ζώα. Τους αρέσει πολύ να τρέχουν γρήγορα, να καλπάζουν, να χοροπηδάνε και να παίζουν όποτε αυτά θέλουν. Όταν οι άνθρωποι τα αναγκάζουν να περπατάνε σε κύκλους για όλη τους τη ζωή νιώθουν άσχημα και στενοχωριούνται – και βαριούνται τόσο πολύ, όσο οι άνθρωποι που έμεναν σπίτι τόσο καιρό στην καραντίνα.

Μόνο που είναι πολύ χειρότερο από την καραντίνα. Επειδή στην καραντίνα μπορούσες να βγεις έξω αν ήθελες, μπορούσες να περπατήσεις προς όποια κατεύθυνση ήθελες, και δεν σε μαστίγωνε κάποιος για να περπατήσεις.

Για φαντάσου: Αν σου έλεγαν ότι ο μόνος τρόπος που επιτρέπεται να τρέξεις είναι σε κύκλο, και αυτό θα ισχύει για όλη σου τη ζωή, πώς θα ένιωθες;

Και τον φράχτη που έχει ο στίβος γιατί δεν τον πηδάνε να φύγουν;

Τα άλογα θα μπορούσαν να ξεκινήσουν να τρέχουν και να τον πηδήξουν άνετα. Όμως ζουν όλη τη ζωή τους μέσα από τον φράχτη, και έχουν μάθει ότι δεν επιτρέπεται να κοιτούν έξω από τον φράχτη. Αν προσπαθήσει ένα άλογο να κοιτάξει έξω, ο αναβάτης τραβάει το εσωτερικό ηνίο προς το κέντρο του κύκλου ώστε να στρέψει το κεφάλι προς τα μέσα. Γι’ αυτό λοιπόν, δεν τολμούν να τον πηδήξουν για να φύγουν.

Αφού δεν έχουν γονείς, μήπως έχουν φίλους και κάνουν παρέα με άλλα άλογα;

Όχι. Τα άλογα στους ιππικούς ομίλους ζουν μέσα σε μικρά τσιμεντένια κουτιά που είναι κλειδωμένα με μια κλειδαριά από έξω για να μην μπορέσουν να ελευθερωθούν. Είναι τόσο μικροί οι στάβλοι που ίσα ίσα χωράνε τα άλογα μέσα. Δεν μπορούν να περπατήσουν ή να χοροπηδήξουν όπως θέλουν γιατί ο χώρος δεν φτάνει.

Τα άλλα άλογα ζουν και αυτά σε τσιμεντένια κουτιά που έχουν τοίχους για να χωρίζονται μεταξύ τους. Έτσι δεν μπορούν να μυριστούν, να γνωριστούν και να γίνουν φίλοι. Μπορούν μόνο να βγάζουν ήχους για να επικοινωνούν το ένα με το άλλο αλλά σίγουρα θα ήθελαν να παίζουν όλα μαζί – μα δυστυχώς οι άνθρωποι δεν τα αφήνουν.

Δηλαδή εκεί είναι το σπίτι τους;

Ναι. Ο στάβλος είναι πια το σπίτι του αλόγου, μόνο που αντί να χαίρεται όταν μπαίνει μέσα στενοχωριέται πολύ. Στον στάβλο που τρώει και κοιμάται κάνει και τα κακά του, και οι άνθρωποι τα αφήνουν εκεί για ώρες ή και μέρες.

Κανένα ζώο που ζει ελεύθερο δεν κάνει κακά δίπλα στο φαγητό του ή δίπλα στο κρεβάτι του. Όμως τα άλογα δεν ζουν ελεύθερα – αναγκάζονται να κάνουν κακά δίπλα στο φαγητό τους και να κοιμούνται στον ίδιο χώρο. Το χειρότερο είναι ότι δεν είναι ελεύθερο να φύγει όποτε θελήσει από αυτό το “σπίτι” ούτε να καλπάσει ελεύθερο με την οικογένειά του και τους φίλους του.

Φαντάσου: Πώς θα ένιωθες αν αναγκαζόσουν να κάνεις τα κακά σου δίπλα στο κρεβάτι και στο φαγητό σου;

Αρέσει στα άλογα να ανεβαίνουμε πάνω τους;

Όχι. Στα άλογα δεν αρέσει να ανεβαίνουμε στην πλάτη τους γιατί πρέπει να σηκώσουν πολύ μεγάλο βάρος – δηλαδή μια βαριά σέλα ιππασίας και εμάς. Όταν ανεβαίνουμε πάνω τους πονάει η πλάτη τους και τα πόδια τους. Κουράζονται και θέλουν να μας πουν να κατέβουμε – για αυτό και πολλές φορές προσπαθούν να ρίξουν τον άνθρωπο που κάθεται πάνω τους επειδή δεν αντέχουν άλλο.

Αρέσει στα άλογα να τους διατάζει ο άνθρωπος που είναι πάνω τους για το προς τα πού να πάνε;

Στα άλογα δεν αρέσει καθόλου να τους δίνουν διαταγές για το πού να πάνε. Για αυτόν τον λόγο και οι άνθρωποι τους φοράνε τα ηνία. Τα ηνία είναι δύο σχοινιά που κρατάει ο ιππέας στα χέρια του που ενώνονται με την στομίδα, ένα σκληρό σίδερο που βάζει ο ιππέας μέσα στο στόμα του αλόγου και τραβάει πίσω τα χείλια και τα ούλα του με αποτέλεσμα να πονάει και να φοβάται, οπότε κάνει ό,τι του λένε.

Άλογο που φορά στομίδα και ηνία. Στη φωτογραφία φαίνεται η μία άκρη της στομίδας (είναι συνδεδεμένη με τον κρίκο). Με κάθε κίνηση των ηνίων η στομίδα χτυπά στα χείλη, τη γλώσσα, και το στόμα του αλόγου. Πηγή εικόνας: Wikimedia.

Όταν ο ιππέας θέλει να κάνει το άλογο να σταματήσει τραβάει τα ηνία προς αυτόν. Όταν το κάνει αυτό, τα ηνία τραβούν προς τα πίσω το κεφάλι και τον λαιμό του αλόγου και ταυτόχρονα η στομίδα τραβάει προς τα πίσω τα χείλια και τα ούλα του αλόγου, με αποτέλεσμα αυτό να σταματήσει λόγω του πόνου και του φόβου που νιώθει.

Επιπλέον, κάθε φορά που ο ιππέας τραβάει ένα ηνίο δεξιά ή αριστερά για να κάνει το άλογο να στρίψει, η στομίδα χτυπάει ξανά πάνω στην γλώσσα, τα δόντια και τα ούλα του αλόγου. Επειδή αυτό ενοχλεί τα άλογα και τα πονάει, στρίβουν για να μην τους το ξανακάνει αυτό ο ιππέας.

Ο προπονητής της ιππασίας μου λέει συνέχεια ότι για να προχωρήσει πιο γρήγορα το άλογο πρέπει να κλωτσάω με δύναμη την κοιλιά και τα πλευρά του και ότι δεν πονάνε τα άλογα όταν το κάνουμε αυτό.

Αυτό είναι ψέμα. Τα άλογα όπως και όλα τα ζώα πονάνε όπως και οι άνθρωποι. Όταν τα κλωτσάνε στην κοιλιά και τα πλευρά πονάνε, φοβούνται, αγχώνονται και υποφέρουν. Απλά έχουν εκπαιδευτεί από μικρά με τη βία να κάνουν ό,τι τους διατάζει ο άνθρωπος. Αν δεν το κάνουν, ο ιππέας θα τους χτυπήσει ακόμα πιο δυνατά και για να μην το πάθουν αυτό υπακούνε γρήγορα.

Γιατί ο προπονητής μου είπε να αγοράσω σπιρούνια;

Ο προπονητής σου μπορεί να είδε ότι δεν φτάνει η δύναμη των ποδιών σου για να κάνει το άλογο ό,τι του λες, και γι’ αυτό σου πρότεινε σπιρούνια.

Τα σπιρούνια είναι 2 σιδερένια εξαρτήματα με μια μυτερή άκρη που κουμπώνουν πάνω στις μπότες ιππασίας. Με αυτά κλωτσάς την κοιλιά και τα πλευρά του αλόγου. Αυτό προκαλεί πόνο στο άλογο και το φοβίζει, και έτσι εξαναγκάζεται να υπακούει. Υπακούει για να μην νιώσει ξανά πόνο, αγωνία, φόβο.

Σπιρούνια. O αναβάτης κλωτσάει με αυτά την κοιλιά του αλόγου. Πηγή εικόνας: Scott Warman | Unsplash.

Ο προπονητής της ιππασίας μας μαθαίνει να μαστιγώνουμε το άλογο στο λαιμό για να αρχίσει να τρέχει και να καλπάζει. Μας λέει ότι το μαστίγιο είναι πολύ ελαφρύ και ότι το άλογο δεν το νιώθει. Όταν το χτυπάμε όμως με το μαστίγιο το άλογο τινάζεται και μας τραβάει τα ηνία και δεν προχωράει κατευθείαν. Χρειάζεται να το χτυπήσουμε 2-3 φορές με το μαστίγιο για να τρέξει. Γιατί το κάνει αυτό;

Τα άλογα, όπως είπαμε και πριν, πονάνε όταν τα χτυπάμε. Το μαστίγιο μπορεί να είναι ελαφρύ αλλά είναι κατασκευασμένο από υλικό που είναι σκληρό και για αυτό πονάει όταν ακουμπάει στο σώμα του αλόγου. Τα άλογα έχουν ευαίσθητο δέρμα και καλή ακοή. Έτσι όταν το χτυπάει κάποιος με ένα μαστίγιο νιώθει πόνο – και ταυτόχρονα ο ήχος του μαστιγίου ακούγεται δυνατός στα αφτιά του.

Εκείνη την στιγμή το άλογο πονάει από το χτύπημα αλλά και φοβάται από τον ήχο και για αυτό αντιδράει και τινάζεται. Είναι σαν να προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να μας πει ότι δεν του αρέσει αυτό που του κάνουμε και μας ζητάει να μην το ξανακάνουμε. Αν εμείς το μαστιγώσουμε συνεχόμενα άλλη μία ή δύο φορές νιώθει ανήμπορο και φοβάται μην του κάνουμε κι άλλο κακό. Για αυτό ξεκινάει να τρέχει για να γλιτώσει από τον πόνο και την αγωνία.

Το μαστίγιο είναι κατασκευασμένο από υλικό που είναι σκληρό και για αυτό πονάει όταν ακουμπάει στο σώμα του αλόγου. Πηγή εικόνας: horze.eu.

Αγαπώ τα άλογα και θέλω να παίζω μαζί τους. Δεν μπορώ να κάνω ιππασία χωρίς να κάνω το άλογο να πονά;

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να είσαι κοντά στα άλογα και αυτά να είναι χαρούμενα. Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να παίξει με ένα άλογο πρέπει το άλογο αυτό να υποφέρει. Να χάσει τη μαμά του, να χάσει την ελευθερία του, να ζει φυλακισμένο σε έναν στάβλο, να ζει περιορισμένο με ένα σκοινί για να μην φύγει, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να πάει να το χαϊδέψει ή να παίξει μαζί του.

Τα ηνία είναι 2 σχοινιά που κρατάει ο ιππέας στα χέρια του που ενώνονται με την στομίδα, ένα σκληρό σίδερο που βάζει ο ιππέας μέσα στο στόμα του αλόγου. Πηγή εικόνας: Markus Spiske | Unsplash.

Αν τα άλογα ήθελαν να κάνουν παρέα με τους ανθρώπους, τότε δεν θα χρειαζόταν να έχουμε ούτε σχοινιά, ούτε σέλες, ούτε ηνία, ούτε μαστίγια, και φυσικά ούτε φράχτες. Αν πραγματικά το ήθελαν, θα έρχονταν κοντά στους ανθρώπους από μόνα τους.

Για αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να πηγαίνουμε σε μέρη που οι άνθρωποι κρατούν αιχμάλωτα ζώα και βγάζουν χρήματα από αυτά γιατί έτσι συμμετέχουμε και εμείς σε αυτήν την κακή πράξη της στέρησης της ελευθερίας των ζώων. Επιπλέον, οι άνθρωποι που πληρώνονται νομίζουν ότι αυτό που κάνουν είναι κανονικό και σωστό και συνεχίζουν να το κάνουν.

Ακόμα και να έχουμε καλό σκοπό, όπως το να τα ταΐσουμε ή να τα χαϊδέψουμε και να τα αγκαλιάσουμε, το αποτέλεσμα είναι πάλι κακό για τα ζώα γιατί οι άνθρωποι θα τα κρατήσουν φυλακισμένα για πάντα εκεί χωρίς τη θέλησή τους είτε για να βγάζουνε χρήματα από εμάς που τα επισκεπτόμαστε ή για να νιώθουν σημαντικοί που “έχουν” ένα ζώο στη συλλογή τους.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι αν αγαπάμε αληθινά τα άλογα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε την αγάπη μας σε αυτά είναι να τα αφήνουμε να ζουν ελεύθερα στη φύση – γιατί μόνο εκεί νιώθουν ευτυχισμένα μαζί με τις δικές τους οικογένειες και τους δικούς τους φίλους.

Και φυσικά αυτό ισχύει για όλα τα ζώα. Όλα τα ζώα έχουν δικαίωμα να ζουν ελεύθερα χωρίς οι άνθρωποι να τα βλάπτουν, να περιορίζουν την ελευθερία τους, ή να τα χρησιμοποιούν για φαγητό, ένδυση, ψυχαγωγία, και άλλους δικούς τους σκοπούς.

© Μαρίνα Ξουλίδου & Vegan Times 06-12-2021